Cena odzwierciedla jakość, a nie markę, chociaż marka tradycyjnie ma luksus naliczania premii, ta premia jest niewielka w porównaniu z tym, ile mogą pobierać za jakość.

Sigma radzi sobie bardzo dobrze, ponieważ robią dokładnie to, co należy, aby zdobyć lukratywną część rynku. Tym, co zrobiono, było wejście na rynek z optyką niskiej jakości, która podcięła koszt markowych obiektywów. Jest to oczywiście dobra strategia zdobywania rynku w celu uzyskania wolumenu. Pomyśl, ilu masz producentów taniej elektroniki w porównaniu z tymi z wyższej półki, oni działają, ponieważ oszczędzanie pieniędzy jest często ważniejsze niż jakość.

Następnie zainwestowali zyski w wysokiej jakości optykę, która pozwoliło im wyprodukować doskonałe soczewki. Te soczewki zapewniają wysoką marżę zysku, ponieważ wymagają ceny proporcjonalnej do ich jakości.

Najważniejsze jest to, że dobre soczewki są drogie, niezależnie od marki.

Po pierwsze, Sigma nie kosztuje podwójnie - może LISTAĆ jako podwójna, ale kosztuje bliżej 500 USD.

Po drugie, jak powiedzieli inni, płacisz za jakość. Płacisz także za połączenie dwóch innych rzeczy - tego, co da rynek i reputacji. Powszechnie wiadomo, że efekt bokeh na Sigmie jest niezwykle płynny i uważany za doskonały obiektyw portretowy. Jako właściciel, jest to dla mnie bardzo prawdziwe.

Zwykle jest uważany za znacznie lepszy obiektyw niż jego odpowiednik Canona i przynajmniej lub nieco lepszy niż odpowiednik firmy Nikon.

Jest również fizycznie dość duży obiektyw (przednia soczewka to 77 mm vs 58 mm w Nikonie), dobrze skonstruowany i jest to seria EX (ich szczyt) Sigmy. Większe materiały kosztują więcej w zakupie, więcej na inżynierii, więcej na transporcie, więcej na budowie - po prostu WIĘCEJ.

Płacisz za rzeczy, które kosztują - ale otrzymujesz DOSKONAŁY kawałek szkła.

Soczewki innych firm niekoniecznie są tańsze. Mogą nawet mieć lepszą jakość niż oryginalne soczewki. W fotografii zewnętrzni producenci obiektywów nie są „tanią alternatywą”, ale raczej bezpośrednim konkurentem oryginalnego producenta.

Nie znam konwencji nazewnictwa Nikona, ale przynajmniej z podanych przez ciebie linków wygląda na to, że Sigma ma 9-listkową membranę kontra 7-listkową w Nikonie. W Sigmie też jest więcej elementów. Również strona Sigmy wyraźnie wspomina o elementach asferycznych i silniku ultradźwiękowym, o których Nikon nie wspomina. To może być przyczyna różnicy w cenie.

EDYCJA: jeszcze jedno - wykres MTF Sigmy wygląda zdecydowanie lepiej niż Nikona. Sugeruje to lepszą ogólną jakość optyczną, co może uzasadniać różnicę w cenie.

Są też inne przykłady, Sigma 50 f / 2.8 makro kosztuje (nieco) więcej niż Canon 50 f / 2.5 makro, mimo że Canon jest o jedną trzecią szybszy!

Chodzi o to, że obiektywy to coś więcej niż ogniskowa, znaczek i przysłona. Gdybyś przeczytał recenzję Sigmy 50 f / 1.4, dowiedziałbyś się, że jest to zupełnie nowy, nowoczesny projekt zoptymalizowany do fotografowania z szerokim otworem, z powiększoną przednią soczewką zaprojektowaną w celu zminimalizowania winietowania.

Sigma 50 / 1.4 kosztuje ~ 600 $ tutaj w Rosji. A kosztuje więcej, bo jest lepszy.

Jest lepszy niż Nikon 50 / 1.4. Lepiej niż Sony 50 / 1.4, głupio byłoby, gdyby Sigma wypuściła droższy i gorszy obiektyw.

Podczas gdy większość produkcji Sigma / Tamron / Tokina to tanie (lepsze) zoomy, nie są one bowiem jedynym producentem obiektywów innej firmy. Moim osobistym faworytem jest Zeiss, który produkuje obiektywy do prawie każdego formatu pod słońcem, w tym niewielką linię 35 mm szkła SLR. Obiektyw ZF (mocowanie Nikon) 50 mm f / 1,4 kosztuje 725 USD w B&H, a zupełnie nowy Nikon 50 mm f / 1,4 G kosztuje ponad 400 USD . To spora różnica, biorąc pod uwagę, że Zeiss jest obiektywem z manualną regulacją ostrości.