Jak się dowiedziałeś, jeśli przesuniesz kamerę wzdłuż blatu, a nie tylko obrócisz ją w punkcie, bardzo trudno będzie zszyć płynnie, ponieważ ciągle zmieniasz punkt widzenia każdego kolejnego obrazu .

Możesz zrobić sztuczną panoramę, robiąc jedno lub dwa zdjęcia, które obejmują cały licznik i przycinając górę i dół.

Lub gdybyś miał miejsce na cofnięcie się i użyj długiego obiektywu, uzyskasz mniej zniekształceń i możesz obrócić i zrobić standardową panoramę.

Jeśli nie masz miejsca na zrobienie którejkolwiek z tych rzeczy, myślę, że możesz stanąć w środku , zrób kilka zdjęć dla standardowej panoramy, zszyj razem i zastosuj pewną korektę perspektywy w obróbce końcowej, aby spróbować spłaszczyć perspektywę.

Jedynym sposobem, aby to zrobić, jest zrobienie bardzo dużej liczby zdjęć z bardzo małymi ruchami pomiędzy nimi i utworzenie kompozycji za pomocą bardzo cienkiego pionowego paska z każdego zdjęcia. W ten sposób ograniczysz rozbieżności w tle i unikniesz obrazowania boków obiektów.

Pomocne będzie również użycie dłuższej ogniskowej.

W rzeczywistości absolutnie najlepszą techniką byłoby aby nagrać wideo poruszające się wzdłuż licznika, maksymalizując liczbę obrazów i minimalizując odstęp między nimi.

Edytor obrazu kompozytowego firmy Microsoft najwyraźniej ma funkcję składania takich panoram z sekwencji wideo .

Jednym z możliwych podejść do tego typu rzeczy byłoby użycie obiektywu z funkcją odchylania, tak szerokiego, jak to tylko możliwe. (Canon 17mm TS-E w aparacie pełnoklatkowym jest tak szeroki, jak to tylko możliwe.) Teraz zamontuj aparat na martwym środku licznika statywu, w odpowiedniej odległości od niego (tj. Tam, gdzie faktycznie można zmieścić cały licznik do trójfotograficznej mozaiki, którą zamierzasz wykonać). Przesuń obiektyw w lewo, zrób zdjęcie, zrób jedno zdjęcie z obiektywem wyśrodkowanym i jedno zdjęcie przesunięte w prawo. Połącz trzy elementy razem na komputerze. Uważam, że paralaksa powinna być bardzo drobnym problemem, ponieważ faktyczny punkt widzenia nie zmienił się o więcej niż kilka centymetrów.

To nie jest panorma, ale inną opcją jest użycie głębi ostrości do przekazania rozmiaru. Ustaw aparat na jednym końcu i skup się na czymś od środka do końca, upewnij się, że głębia ostrości jest niska (nie będę używał tutaj terminu `` bokeh '', ponieważ nie jestem do tego przyzwyczajony) i weź .

To, co powinieneś uzyskać, to ujęcie z miękkim pierwszym planem i tłem oraz ostrym środkiem, co nadaje obrazowi wrażenie głębi.

Domyślam się, że używasz lustrzanki cyfrowej z matrycą mniejszą niż pełnoklatkowa i nie możesz wykonać kopii zapasowej na tyle, aby uzyskać licznik w całej klatce? Jeśli tak, to natrafiłeś na jeden z problematycznych obszarów lustrzanek cyfrowych - mają trudności z robieniem bardzo „szerokich” zdjęć, ponieważ długość obiektywu jest mnożona przez współczynnik rozmiaru czujnika. Twój obiektyw 16 mm prawdopodobnie stał się obiektywem 24 mm.

Aby zrobić to jako jedno zdjęcie, potrzebujesz bardzo szerokiego obiektywu i aparatu pełnoklatkowego. Jeśli nie masz żadnego, możesz zatrudnić go od wyspecjalizowanego dostawcy. Będziesz potrzebować pełnoklatkowej lustrzanki cyfrowej (lub filmowej lustrzanki!) I obiektywu 14 mm lub mniejszego (ale nie takiego opisanego jako `` rybie oko '') i wykonać jak najwięcej kopii zapasowych, aby uzyskać wszystko w jednym ujęciu ( lub dwa, jeśli musisz). Jeśli jest przydatne okno, w razie potrzeby możesz wyjść na zewnątrz budynku.

Inną opcją byłoby wypróbowanie aparatu średnioformatowego, ale prawdopodobnie będziesz musiał go wynająć. Nie jest to moja specjalizacja, ale jest to jedna rzecz, w której średni format może się wyróżniać.

Hugin panotools ma tryb zszywania mozaiki (w porównaniu ze zwykłym trybem obracającej się kamery), który poprawnie obsługuje problemy z perspektywą ruchu kamery.

Zobacz na przykład , samouczek Hugina, który zaczyna się od stwierdzenia

Normalne panoramy są zszywane z wielu zdjęć zrobionych z tego samego miejsca, tak że punkt węzłowy obiektywu pozostaje nieruchomy a aparat jest obracany w pochyleniu, odchyleniu lub przechyleniu ...

Tryb mozaiki umożliwia robienie zdjęć dowolnej płaskiej lub płaskiej powierzchni, takiej jak mural, z wielu pozycji i pod różnymi kątami ... W mozaice interesuje nas scena na płaskiej powierzchni, a ponieważ nie ma paralaksy związanej z elementami płaskiej sceny, możemy pozwolić na ruch kamery. ...

Szycie murali w Hugin i usuwanie przeszkód obejmuje część tego samego materiału co powyżej, ale oferuje również dodatkowe linki, na przykład do samouczek mozaiki panoram.

Sugeruję raczej podejście „strategiczne” niż techniczne. Czyli nie traktuj całego licznika jako jednego obrazu (wiem, że brzmi to oczywiste), ale traktuj każdy zestaw produktów jako samodzielne ujęcie. Oznacza to celowe „wycinanie” każdego obrazu dla każdej grupy produktów. Tak więc, kiedy zszyjesz całą panoramę, szwy będą znajdować się w „granicy” międzyproduktowej, więc oko będzie naturalnie bardziej wyrozumiałe, jeśli obrazy nie będą idealnie pasować.

Nadal powinieneś fotografować cały produkt ustawia przy użyciu tej samej ogniskowej, odległości aparatu do produktu, tych samych ustawień ręcznych itp.

Jedyną rzeczą, która się zmienia, jest to, że ukrywasz podziały strzałów za już istniejącym podziałem produkt-produkt.

Każdy zestaw produktów należy sfotografować, kierując go prostopadle na środek w poziomie, aby zminimalizować zniekształcenie perspektywy dla przedmiotów na granicy grupy.

Ponadto, jeśli to możliwe, używaj obiektywu w ogniskowa minimalizująca aberrację beczkowatą lub poduszkowatą (zniekształcenie perspektywy)