Jeśli budżet jest bardzo ograniczony, oprócz nowej lustrzanki cyfrowej lub używanej kamery filmowej masz do wyboru inne możliwości. Można również znaleźć używane aparaty cyfrowe, które są o 2-3 generacje starsze od obecnych modeli za bardzo skromne ceny. Nie potrzebujesz też lustrzanki ani lustrzanki cyfrowej, aby rozpocząć naukę. Dobry używany aparat hybrydowy lub aparat kompaktowy z możliwością ręcznego sterowania czasem otwarcia migawki, przysłoną i czułością (ISO) pozwoli Ci rozpocząć naukę podstaw ekspozycji, kompozycji i przetwarzania końcowego (z których wiele można przenieść na ciemni - prawie wszystko, co robimy w cyfrowym przetwarzaniu końcowym, ma swój poprzednik w ciemni chemicznej).

Nawet jeśli zdecydujesz, że chcesz ostatecznie kręcić na kliszy, robienie zdjęć przy użyciu nieco starszego używanego aparatu cyfrowego jest szybszy i bardziej ekonomiczny sposób, aby nauczyć się wielu podstaw fotografii, w tym ekspozycji, kompozycji, techniki oraz tego, jak użycie różnych ogniskowych, przysłon, czasów otwarcia migawki itp. wpłynie na wynikowy obraz, niż byłoby to na początku z aparatem na kliszę . Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy nie masz pewności, czy jakiekolwiek problemy, które możesz zobaczyć na swoich najwcześniejszych zdjęciach, są wynikiem błędu użytkownika lub nieprawidłowego działania aparatu.

Wielu z nas, siwowłosych staruszków, lubi się chwalić jak zaczynaliśmy pracę z filmem w czasach, zanim istniał autofokus i jak to zmusiło nas do nauczenia się, jak być prawdziwymi fotografami¹. Ale zrobiliśmy to dlatego, że był to jedyny sposób na rozpoczęcie wtedy.

Jednak teraz, gdy masz wybór, rozpoczęcie od filmu prawdopodobnie nie jest najlepszym sposobem, aby dotrzeć tam, gdzie chcesz.

• Ogromną zaletą technologii cyfrowej jest to, że pozwala ona eksperymentować i uczyć się bez konieczności ponoszenia kosztów filmu. Twój początkowy koszt rozpoczęcia jest mniejszy w przypadku filmu, ale do czasu nakręcenia pierwszych 1000 klatek koszt filmu i wywołania przewyższy koszt podstawowej lustrzanki cyfrowej. Do czasu nakręcenia pierwszych 10 000 klatek² sam film i obróbka mogły kupić fajny profesjonalny system cyfrowy z niższej półki.
• Wiele można też powiedzieć o natychmiastowym wyświetlaniu histogramu z tyłu aparatu bezpośrednio po wykonaniu zdjęcia. W erze filmowej niektórzy z najlepszych fotografów na świecie korzystali z polaroida, aby przetestować swoje ustawienia oświetlenia przed załadowaniem filmu i zrobieniem zdjęcia.
• Technologia cyfrowa umożliwia indywidualne ustawienie czułości ISO i balansu bieli dla każdego zdjęcia. , tak jak sto lat temu przy użyciu negatywów w arkuszach. Z drugiej strony folia rolkowa blokuje cię w określonej czułości i balansie kolorów dla całej rolki.
• Chociaż wiele można powiedzieć o lekcjach wyciągniętych z przetwarzania własnego filmu B&W w ciemni jest tak samo wiele lekcji, których można się nauczyć, opracowując surowe pliki cyfrowe na pulpicie. Możesz również dowiedzieć się wiele o ekspozycji, kontraście, balansie bieli i kolorze, kompozycji itp., Przetwarzając swoje zdjęcia w sposób krytyczny za pomocą cyfrowego odpowiednika ciemni - komputera.
• Aparaty cyfrowe rejestrują informacje w każdej klatce który informuje o używanej przysłonie, czasie otwarcia migawki, ISO, wzorze pomiaru, punkcie AF itp. Jest to niezwykle pomocne podczas przeglądania zdjęć, aby zobaczyć, co zadziałało, a co ważniejsze, co nie zadziałało. W czasach filmowych uczeń musiał zatrzymać się i zapisać wszystkie te rzeczy przy każdym ujęciu.

_{¹ Szeregi osób, które uczyły się w epoce przed automatyczną ekspozycją, są znacznie mniejsze niż zaledwie dziesięć lat temu. Pozostało bardzo niewielu strzelców, jeśli w ogóle w ogóle, zanim większość aparatów miała wbudowane światłomierze!
² Henri Cartier-Bresson jest często cytowany, jak powiedział: „Twoje pierwsze 10 000 klatek są zawsze najgorsze ”. Był prawdopodobnie największym fotografem ulicznym XX wieku iz pewnością jednym z najbardziej znanych, jeśli nie najbardziej znanym. W kręgach fotograficznych inicjały HCB są wystarczające, aby pozytywnie go zidentyfikować.}

Canon A-E1 to świetny aparat początkowy 35 mm. Wszystkie ręczne elementy sterujące są proste, a nowe lustrzanki cyfrowe mają podobne funkcje. Obiektywy i akcesoria można łatwo znaleźć w Internecie oraz w sklepach z lombardzią / używanymi rzeczami.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Canon_AE-1

Kup najstarszy dobry aparat, jaki możesz znaleźć. To nie jedyny sposób, aby się uczyć, ale jest to najlepszy IMO.

Aparaty cyfrowe są tak łatwe w użyciu, jak strzelanie &, że większość ludzi zaczynających od nich nie uczy się podstaw. Dodatkowo kosztują małą fortunę za szybkie starzenie się.

Ponadto, ze względu na znacznie mniejsze wymagania, aparaty filmowe są tańsze niż kiedykolwiek, możesz teraz znaleźć dobrego Canon EOS 5 / A2 za 50 $ (około 10 razy mniej niż było nowe). Możesz nawet znaleźć najlepsze profesjonalne aparaty do orzeszków ziemnych.

Musisz pozbyć się wszystkich bzdur, aż będziesz mógł zrobić dobre zdjęcie bez pomocy, szczególnie z światłomierza. Tak, nie słyszałeś mnie z licznika; nauczysz się polegać na zasadach kciuka, takich jak słoneczna szesnastka i osąd swoich oczu.

Idealnie, powiedziałbym, że to aparat sprzed drugiej wojny światowej. Może nawet lepszy byłby aparat wielkoformatowy, ale przyznaję, że nie mam z nimi doświadczenia.

Mam Leicę iiif z lat 50. i średnioformatowy składany Voigtlander z lat 30. Uważam, że Leica z nieporównywalnymi obiektywami Leitz to najlepszy sposób na naukę, daje niesamowite, zapadające w pamięć, delikatne, ciepłe, miękkie, świecące obrazy, których tak naprawdę nie da się odtworzyć za pomocą nowoczesnych narzędzi.

Te przedmioty kolekcjonerskie również są znacznie tańsze niż wcześniej, jest też wiele rosyjskich kopii Leiki, które są znośnej jakości.

W przeciwnym razie zgadzam się z plakatami, że powojenne aparaty „uczące się” są całkiem świetne. Mają liczniki, ale wymagają nauczenia się rzemiosła. Mam Cannon AE1, jest całkiem niezły, a optyka ostra.

Jest też bardzo dobra oferta dalmierzy i innych typów kamer, takich jak TLR, lub średni format, który można znaleźć stosunkowo tanio. Jedną z najtańszych opcji dla podstawowego średniego formatu jest zakup Holgi, podstawowego plastikowego pudełka z otworem.

Możesz także znaleźć punkt & strzelający z dalmierzy za grosze; niektóre z nich są całkiem dobre. Nie nauczysz się kontrolować ekspozycji, przysłony… ale możesz robić świetne zdjęcia i pracować nad kompozycją, tematem… Kiedyś miałem Ricoh 1 P&S i jakość była całkiem dobra; jako nastolatka uzależniłem się od zdjęć.

W przypadku bardziej nowoczesnych aparatów filmowych poleciłbym główne marki. Jestem stronniczy w Canon EOS; są końmi roboczymi i mają dobre tanie obiektywy, chociaż Nikon jest podobny, a może trochę lepszy w niektórych obszarach.

Chociaż można się od nich uczyć mniej, ponieważ mają wiele wspólnych cech z lustrzanką cyfrową. Najważniejsze jest ich taniość; Jednak w przypadku dużych marek ich obiektywy są kompatybilne z gamą lustrzanek cyfrowych, więc obiektywy są nadal drogie. Z drugiej strony, jeśli później przełączysz się na lustrzankę cyfrową, będziesz mógł ponownie użyć obiektywów, aby było to opłacalne ekonomicznie.

Jeśli chcesz tańszego systemu filmowego, znajdź marki lub starsze systemy, które nie są kompatybilne cyfrowo, więc podobnie jak aparat będą o wiele tańsze niż gdziekolwiek. Aha, i oczywiście jeden stały cel, możesz wyrzucić większość zoomów, na które się natkniesz. Twoje podstawowe 50 lub 80 m prawdopodobnie przewyższy wszystko, co znajdziesz, co nie jest profesjonalnej jakości i kosztuje tysiące.

Po opanowaniu podstaw możesz zdecydować, czy przejść na technologię cyfrową, czy nie.

Chociaż wolę wygląd i styl filmu, muszę powiedzieć, że jest jeden punkt, w którym technologia cyfrowa jest świetna, a mianowicie montaż w „ciemnym pokoju”. Możesz dowolnie modyfikować swoje zdjęcia i tworzyć je według własnego uznania.

Jestem teraz człowiekiem Nikon, ale na uniwersytecie używaliśmy Pentax ME-Supers (były to wybrane aparaty 35 mm) i uwielbiam je.

Miałem wtedy dziewczynę, która była właścicielem, a później sam ją kupiłem.

Później dostałem Pentax P30, który jest fajny, ale chociaż ma kilka fajnych funkcji, w rzeczywistości brakuje mu czegoś, co ma starszy ME Super.

Słyszałem również, że wiele osób mówiło, że K1000 to dobry aparat początkowy.

Pomyślałem, że być może będziesz musiał wydać nieco ponad 50 dolarów, ale eBay może być wart obejrzenia. Ceny nie sprawdzałem od jakiegoś czasu.

Oprócz tego miałem mnóstwo dziwnych i cudownych tanich aparatów 35 mm, trochę dalmierzy jak Zorki i Fed oraz aparaty TTL: Zenit, Praktica, Yashica, Olympus Petri (który nie miał światłomierza), ale zawsze wracałbym do ME Super i polecam.

Spójrz tutaj na kolekcję dla entuzjastów: http://mattsclassiccameras.com/slr.html (przegląda różne aparaty i pokazuje przykłady wykonanych nimi zdjęć).

(zdaję sobie sprawę, że ta odpowiedź jest dość subiektywna).

Również chwała za kręcenie filmu, musisz pomyśleć o podejściu do tego nieco inaczej, a na końcu procesu otrzymasz namacalny przedmiot.

Alternatywy dla AE-1:

Minolta X-700 (poczytaj o typowych usterkach. Podobnie: XD-7 / XD-11). Łatwy w użyciu i ma automatyzację priorytetu przysłony (podstawowa AE-1 nie!) I podgląd DoF . Używa dostępnych baterii . Obiektywy Minolta MD, które są powszechne i niedrogie na rynku używanym.

Canon A-1 (bardziej kompletna, bardziej skomputeryzowana alternatywa dla AE-1. Ma priorytet przysłony (szybkości choć nie bezstopniowo!), podgląd DoF , dostępne baterie )

Minolta 9000. Nagie kości, ale niezwykle kompletny aparat z autofokusem, wymaga obiektywów z mocowaniem A jako Sony SLT. Będzie automatycznie ustawiać ostrość tylko na obiektywach z napędem śrubowym.). priorytet przysłony , podgląd DoF , dostępne i tanie baterie , obsługiwane przez użytkownika ekrany wizjera , pomiar punktowy , świetne informacje o wizjerze

Minolta SRT-202 / SRT-303b / SRT Super (znalezienie działającego modelu może być trudne): Ręczny aparat ze świetnym interfejsem użytkownika zoptymalizowany do bardzo szybkiej obsługi ręcznej. Podgląd DoF . Baterie będą musiały zostać zhakowane. Aparat może być używany bez baterii, jeśli pomiar nie jest wymagany. Obiektywy MD.

Jeśli naprawdę trafisz na szczęśliwy interes: nie rezygnuj z Pentaxa LX (mało prawdopodobne :() lub Leica R3 ( możesz znaleźć taki dla Tylko korpus za 50 euro. Posiada wszystkie funkcje Minolta XD-11 oraz pomiar punktowy; soczewki są jednak drogie jak na ten system. NIE bierze soczewek MD!

Aby rozpocząć korzystanie z technologii cyfrowej, potrzebujesz początkowego budżetu w wysokości 500 EUR, a nie 50 EUR. Z drugiej strony, mając 50 euro możesz zdobyć przyzwoity aparat filmowy, a pozostałe koszty (film, wywołanie, dodatkowe obiektywy itp.) Możesz rozłożyć na dłuższy okres. Chociaż w pewnym sensie prawdą jest, że ostatecznie koszty filmu i wywołania przewyższą koszt zakupu aparatu cyfrowego (patrz odpowiedź Michaela C), prawdą jest również, że aparaty cyfrowe starzeją się szybciej - dzisiejsza technologia cyfrowa będzie uważana za starą (jeśli nie po prostu przestarzałe) za 5–10 lat baterie wyczerpią się, a jakość wykonania większości nowoczesnych aparatów cyfrowych nie będzie zbliżona do jakości starych mechanicznych aparatów na kliszę. Z drugiej strony formaty filmów 120 i 135 istnieją od około 100 lat i będą dostępne tak długo, jak długo będzie popyt. (A przynajmniej mamy taką nadzieję!)

Jeden kluczowy aspekt nieuwzględniony w poprzednich odpowiedziach (choć poruszony w niektórych komentarzach) wiąże się z rodzajem filmu i rodzajem obróbki. Średni format (lub większy) będzie zbyt drogi (zarówno pod względem wyposażenia, jak i kosztu filmu), więc chciałoby się przykleić do 35mm. Ale czy jesteś skłonny / zainteresowany własnym rozwojem? W ten sposób możesz zaoszczędzić dużo pieniędzy w porównaniu z przenoszeniem filmów do komercyjnego laboratorium - ale jest to realne rozwiązanie naprawdę tylko wtedy, gdy zamierzasz kręcić głównie B&W, zwłaszcza na początku, ponieważ przetwarzanie kolorów jest trudniejsze (i będzie bardziej drogie niż B&W, nawet jeśli robisz to sam). Zapoznaj się również z zastrzeżeniem dotyczącym drukowania na końcu.

Niektóre zalecenia dotyczące robienia filmów przy ograniczonym budżecie (zdaję sobie sprawę, że 50 euro to za mało , ale można zamknij):

• Zacznij od starej lustrzanki jednoobiektywowej z normalnym obiektywem stałoogniskowym (50 mm). Zwykli podejrzani - Nikon, Canon, Pentax, Olympus, Minolta, Yashica itp. - stworzyli kilka doskonałych aparatów, które w dzisiejszych czasach można mieć prawie za nic. W zależności od konkretnych wymagań (czy potrzebujesz miernika? Czy potrzebujesz automatyzacji przesłony / przysłony?) Możesz wybrać w pełni mechaniczną obudowę (w większości zbudowaną jak zbiorniki, a przy odrobinie CLA i odpowiedniej pielęgnacji będzie działać przez długi czas ) lub hybrydową mechaniczno-elektroniczną. W tym drugim przypadku spróbuj poszukać modelu, który wymaga baterii, która jest nadal produkowana. Na aukcji internetowej za zestaw korpusu i obiektywu zapłacisz od 40 do 80 EUR w zależności od stanu i możliwości odbioru. Trochę więcej w sklepie i znacznie mniej w sklepach z używanymi rzeczami. Ponieważ powiedziałeś, że chcesz nauczyć się podstaw, radziłbym unikać kamer, które nie mają w pełni ręcznego trybu / nadpisywania.
• Jeśli wolisz dalmierze, rozważ radziecki Kopie Leica i Contax (Zorki, Fed i Kijów). Ponownie, są one niezawodne, jeśli są odpowiednio konserwowane, a soczewki (wywodzące się z niemieckich receptur) są generalnie całkiem dobre. Niektóre z późniejszych modeli mają wbudowane mierniki selenu, wczesne nie. Ceny w przedziale 20–60 EUR.
• Jeśli nie potrzebujesz wymiennych obiektywów, rozważ jeden z japońskich dalmierzy stałoogniskowych z lat 1960–70 (Canonets, Yashica Electros, Minolta Hi-Matics, Olympus) Wycieczki ... lista jest prawie nieskończona). Można je kupić bardzo tanio i przez większość czasu soczewki są znakomite.
• Kup jedną z tańszych marek filmowych (Foma, Kentmere), dowiedz się, jak wyciągnąć z niej wszystko, co najlepsze i kup to luzem (wiele sklepów internetowych daje przynajmniej zniżkę przy zakupie kilku rolek jednocześnie).
• Jeśli rozwijasz się samodzielnie, kup jednego z tańszych programistów z dobrym okresem przydatności do spożycia (na przykład Rodinal), a także najtańszą kąpiel zatrzymującą, utrwalacz i środek zwilżający (oczywiście w zależności od trwałości i częstotliwości użycia ).
• Sprzęt do ciemni (zbiornik, spirale, dzbanki pomiarowe, termometr, minutnik itp.) może być zaskakująco drogi, więc rozważ zakup z drugiej ręki.

Uwaga: należy pamiętać, że powyższe dotyczy tylko nagrywania obrazu i wywoływania negatywów, a nie drukowania. Drukowanie w ciemni znacznie zwiększy koszty (będziesz potrzebować powiększalnika, papieru, więcej chemii, tac i naprawdę szczelnego pomieszczenia). Jedną z opcji jest skanowanie negatywów, ale nawet najtańsze skanery, które radzą sobie z filmem 35 mm w jakiejś akceptowalnej rozdzielczości, zaczynają się od około 150 euro. Jeśli chcesz udostępnić swoje zdjęcia w Internecie lub podzielić się nimi z przyjaciółmi, jest to z łatwością obszar, w którym cyfrowe są wygodniejsze i tańsze niż analogowe.

Jeśli Twój budżet wynosi 50 euro, nie kupuj niczego. Być może dostaniesz aparat za 50 Euro, ale jak masz zdjęcia na papierze lub do komputera? Będziesz potrzebował budżetu na przetwarzanie, przechowywanie itp. W zależności od tego, czy chcesz robić b&w, kolor, cyfrowy, w domu lub w laboratorium.

Nie potrzebujesz najdroższych rzeczy, ale 50 Euro wydaje się dość niskie.

Nie muszę powtarzać, że w przypadku nauki fotografii cena za zmarnowane zdjęcie aparatem cyfrowym znacznie różni się od ceny na kliszy. Również jeśli zrobisz coś zupełnie nie tak, zobaczysz to od razu na ekranie cyfrowym lub w ciągu godziny (jeśli ekrany / widzowie aparatu cyfrowego nie są w stanie dostarczyć natychmiastowych informacji zwrotnych dotyczących drobnych punktów, bardziej prawdopodobne w przypadku starszego sprzętu).

To, co nie zostało wspomniane w tym kontekście, to „rozmiar czujnika”. Fotografia 35 mm polega na technicznym i artystycznym zarządzaniu „głębią ostrości”. Wybór niedrogiego aparatu cyfrowego, który jest dobrym narzędziem nauczania w tym zakresie, jest w rzeczywistości nietrywialny. Tanie kompakty mają zwykle małe czujniki i odpowiednio małe ogniskowe, które nie dają takiego rozmycia, jakie można zobaczyć przy tej samej „efektywnej” ogniskowej na większych czujnikach lub na kliszy.

Oto dwa różne „dinozaury”, które mogą pomóc za niebanalnym, ale znośnym kosztem: Panasonic DMC-FZ200 z 2012 roku to „superzoom” z małym czujnikiem i „odpowiednikiem 35 mm” w zakresie ogniskowych 25–600 mm (w rzeczywistości 4,5–108 mm) z stała maksymalna przysłona F2,8. Na szerokim końcu nie jest to niezwykłe, ale na długim końcu oznacza to źrenicę wejściową 38,5 mm, która daje zauważalnie zmniejszoną głębię ostrości. Prawie wszystkie inne aparaty w tej kategorii znacznie zmniejszają przysłonę przy dłuższych zakresach zoomu, ograniczając fotograficzny efekt głębi ostrości.

Zupełnie innym rodzajem dinozaura (od 2004 roku!) jest Sony DSC-R1. Ten aparat wyróżnia się tym, że jest „kompaktowym” aparatem (niewymiennym obiektywem) z matrycą formatu APS-C (bez precedensu i właściwie bez większej obserwacji) i „odpowiednikiem 35 mm” w zakresie 24–120 mm (w rzeczywistości 14,3 mm-71,5 mm) przy otworze F2,4 na szerokim końcu do F4,8 na długim końcu. Chociaż zapewnia to zdecydowanie mniejszą maksymalną źrenicę wejściową niż w FZ200, robi to przy znacznie bardziej odpowiedniej odległości / zasięgu dla fotografii ogólnej. Rozważania dotyczące głębi ostrości będą przeszkadzać w przypadku większości zdjęć, nie tylko tych z dużym zoomem.

Oczywiście względna przystępność cenowa (w porównaniu z dobrymi współczesnymi aparatami cyfrowymi) ma swoją cenę: żaden aparat nie mają sens znacznie przekraczać ISO400 (ale film też nie) i brakuje im znacznych funkcji (i opcji wideo), które nowsze aparaty łatwo oferują. Jeśli chcesz ostatecznie zająć się fotografią filmową i artystyczną, może to nie stanowić większego problemu, ale jeśli planujesz skończyć z cyfrą, w końcu będziesz chciał nadrobić zaległości w rozwoju ostatniej dekady lub tak.

Oczywiście istnieje wiele innych znanych kompaktów, z których można się sporo nauczyć. Wspomniałem o tych dwóch, ponieważ pod względem ograniczeń głębi ostrości (które są dość ważne dla fotografii filmowej i artystycznej) wyróżniają się wśród swoich rówieśników. Jeśli spróbujesz uzyskać podobne doświadczenie edukacyjne przy użyciu lustrzanki cyfrowej, a nie kompaktowej, prawdopodobnie będziesz musiał zainwestować znacznie więcej, szczególnie w soczewki dodatkowe, aby uzyskać porównywalne lub lepsze wyniki, i zainwestować w starszy sprzęt do lustrzanek cyfrowych ma jeszcze mniej sensu, biorąc pod uwagę cenę porównywalnych, używanych obiektywów.

Zwłaszcza, że ​​„Wiem, w końcu będę nadal używać moich dobrych, drogich obiektywów na nowszych korpusach” nie działa już, biorąc pod uwagę szybkość, z jaką producenci aparatów wymyślają nowe systemy mocowania i stabilizacji renderujące starsze obiektywy przestarzałe lub bezużyteczne.