Czy słyszałeś o zasadzie „słonecznej 16”? (W jasnym świetle słonecznym, gdy ustawisz przysłonę na f / 16, czas otwarcia migawki to 1 / ISO).

Właśnie sprawdziłem, ustawiłem aparat na f / 16, 1/100, ISO 100 i skierowałem go na obiekt w bezpośrednim świetle słonecznym, a miernik pokazał -1/3, następnie użyłem aplikacji na iPhone'a, aby znaleźć odpowiednią regułę dla otwartego cienia, skierowałem kamerę na mojego psa siedzącego w cieniu, a miernik wskazywał + 1/3.

Tak więc - stosowanie tych podstawowych zasad prowadzi bardzo blisko do prawidłowej ekspozycji, dobrze w zakresie dynamiki aparatu - i nie potrzebujesz nawet doświadczenia, aby z nich korzystać.

Teraz złożone sytuacje z wieloma lub zmieniającymi się źródłami światła to zupełnie inna historia.

Uwaga na temat „Sunny 16” - nie musisz używać f / 16 - f / 16,1 / 100, ISO100 to dokładnie taka sama ekspozycja jak f / 11,1 / 200, ISO100 (przysłona +1, czas otwarcia migawki -1) if / 8,1 / 400, ISO100 (przysłona +2, czas otwarcia migawki -2 ) lub jakąkolwiek inną kombinację, w której zmiany się kompensują.

Uważam, że jak wszystko profesjonalne, jest to kwestia praktyki. Zakładając, że ...

1. Liczba niezależnych zmiennych do ustawienia kamery nie jest zbyt duża,

2. Rozmawiamy o ograniczone pole zainteresowań (np. ulica, jedzenie, portret itp.),

3. Kiedy mówisz „wizualizuj dokładnie”, tolerujesz część „dokładnie”,

... to doświadczony profesjonalista, który ma również wiedzę na temat mechaniki i teorii, z dużym doświadczeniem może zbliżyć się do pożądanego wyniku bez użycia instrumenty.

Myślę, że to coś w stylu "hmmm ... to jest pochmurny dzień ... góry pokryte śniegiem ... chyba potrzebuję f / 16 i 1/250sec". Taka ocena wynika z faktu, że wielokrotnie w przeszłości robił on zdjęcia pokrytych śniegiem gór.

Tak, możesz to zrobić, ponieważ możesz „wyczuć” właściwe parametry do zastosowania dla dowolnego rodzaju oprzyrządowania technicznego przy użyciu kilku parametrów. Działa nawet w przypadku piekarników lub tosterów! Zawsze możesz dojść do punktu, w którym Twoje przypuszczenia dotyczące odpowiednich parametrów do zastosowania są całkiem dobre i przynajmniej wystarczająco dobre, aby nie używać światłomierzy itp.

To jest doświadczenie . Odtwarzając porównywalne sytuacje, będziesz w stanie intuicyjnie zrozumieć, czego potrzebujesz do konkretnego ujęcia. Oczywiście możesz osiągnąć ten punkt szybciej, używając kilku sztuczek:

• bądź systematyczny: zacznij od wszelkiej możliwej pomocy i porównaj z przypuszczeniami.
• może pomóc metodologia, też na początku. Możesz tu zobaczyć na przykład uproszczenie zasad systemu strefowego Ansel Adams dla fotografii krajobrazowej. Ale po jakimś czasie znalezienie odpowiednich ustawień stanie się naturalne.

Oczywiście może to zająć dużo czasu ...

Tak, generalnie mając wystarczające doświadczenie, możesz spojrzeć na scenę i ocenić ustawienia. Nie będziesz miał dokładnie racji przez cały czas, ale przez większość czasu będziesz blisko. To po części doświadczenie, a po części nauka nieufania własnym oczom.

Jest skończona liczba sytuacji, z którymi trzeba sobie poradzić, ponieważ ludzie mają ograniczone okno z wygodnymi poziomami światła. Zakładając, że stale wiesz, jakich ustawień używasz w różnych sytuacjach (np. Patrząc na czas otwarcia migawki / przysłonę / ISO w wizjerze), w końcu zorientujesz się, jakie ustawienia pasują do danej sytuacji (zmierzch, południe, biuro , koncert itp.)

Jak powiedziałem wcześniej, musisz nauczyć się nieufności wobec oczu. Oczy / mózg są zbyt dobre w dostosowywaniu się do różnych poziomów światła. Różnica między południem i po zachodzie słońca, ale wciąż wystarczająco jasna, aby większość ludzi mogła zobaczyć, dokąd zmierzają, jest ogromna. Musisz zmienić to, co widzisz i myślisz: mimo że nadal wygląda na jasny, robi się późno, a poziom światła prawdopodobnie od razu spadł ...

Myślę, że prawie każdy, kto zaczynał od aparatów w pełni manualnych, powinien umieć coś takiego zrobić - prawie w przybliżeniu.

Na przykład moim pierwszym aparatem był tani radziecki kompaktowy BelOMO Vilia (Вилия), która była całkowicie ręczna, więc muszę się nauczyć ustawiać ekspozycję (numer F, czas otwarcia migawki, ISO - który film załadować). Mój późniejszy aparat - moja pierwsza lustrzanka - Practica LTL-3 miał pomiar TTL z igłą w wizjerze pokazującą niedoświetlenie / ok / prześwietlenie, więc mogłem korygować własne ustawienia. Jednak ten, który miałem, był nieprawidłowo ustawiony i ma tendencję do prześwietlania moich zdjęć, więc muszę bardziej polegać na mojej osobistej ocenie.

Prawdopodobnie jest to powód, dla którego w większości przypadków nie jestem w stanie użyć trybu pełnej automatyki z moją lustrzanką cyfrową, ponieważ często chcę ustawić inne parametry niż aparat.

O ogniskowej: Ok, mam pewne podstawowe pojęcie o ogniskowej - coś w stylu „Och, ta ulica jest za wąska , więc powinienem mieć rybie oko, żeby móc strzelać do tego domu ”. lub „To za daleko i nie ma sensu próbować robić tego moim obiektywem 300 mm”. Ale nie mogę podać dokładnej ogniskowej.

PS: Nigdy nie nazwałbym siebie profesjonalistą :-)

Czy doświadczony fotograf spacerujący ulicą bez sprzętu może wyobrazić sobie dokładnie, jakie ustawienia działałyby z danym obiektywem / korpusem, aby uchwycić scenę w danym momencie?

Tak, jak odpowiedziało kilku innych osób, dokładnie tak było. Pod koniec lat 60-tych i wczesnych 70-tych mój tata robił zdjęcia jednym z poniższych:

http://www.wrotniak.net/photo/exakta/exa-gallery.html (Przykład 1a)

Brak pomiaru. Bardzo ograniczone czasy otwarcia migawki.

W praktyce nie było to tak trudne, jak się wydawało, ponieważ byłeś w dużej mierze ograniczony do przyzwoitych warunków pogodowych i oświetleniowych, które przy fotografowaniu głównie z czasem otwarcia migawki 1/60 - 1/125 dość dokładnie oszacuj aperturę dla różnych warunków oświetleniowych, powiedzmy f4 w warunkach marginalnych do f11 w jasnym świetle słonecznym.

Ponadto, film kolorowy nawet w latach 70. miał pewien zakres, w jakim można go było „wcisnąć”, aby uratować niedoświetlony obraz. Pomyśl o swoim wykwalifikowanym programiście fotografii z ulicy jako o odpowiedniku opcji „auto-poziomowania” w dzisiejszym oprogramowaniu fotograficznym.

Typowe obiektywy w tamtych czasach miały ogniskową 50 mm, która przybliża ludzki wzrok, więc większość ludzi po prostu sfotografować to, co widzieli, zamiast wizualizować, jak można zastosować obiektyw szerokokątny lub obiektyw zmiennoogniskowy. Oczywiście od tego czasu powiększenia stały się tańsze i bardziej popularne.