Jak już wspomniano, nieostre światła będą (głównie) odzwierciedlać kształt przysłony. To może być najbardziej oczywisty element efektu bokeh.

Bokeh to coś więcej niż tylko to. Kolejnym ważnym elementem jest korekcja aberracji sferycznej. Jeśli soczewka doskonale koryguje aberrację sferyczną, nieostre podświetlenie po prostu zwiększy rozmiar w porównaniu do tego, które jest idealnie zogniskowane, ale światło będzie idealnie równomiernie rozłożone na całej płycie. W rzeczywistości jednak nie wszystkie soczewki działają tak, a (w szczególności) nie prowadzi to do tego, co wielu uważa za najpiękniejszy efekt bokeh.

W rzeczywistości oświetlenie na tym dysku jest często przynajmniej nieco nierówno. To, co większość uważa za przyjemny efekt bokeh, pojawia się, gdy środek dysku jest jasny, a jasność spada w kierunku brzegów dysku.

Możliwe jest jednak również odwrotność: większość światła pada w kierunku krawędzie dysku, a środek jest stosunkowo ciemny. W ciężkich przypadkach prowadzi to do efektu „podwójnej linii” bokeh - środkowa część dysku jest na tyle ciemniejsza niż krawędzie, że środek zdaje się znikać, a to, co było jednym obiektem, wygląda prawie jak dwa. Nawet w mniej ekstremalnych przypadkach prowadzi to do „nerwowego” efektu bokeh, w którym cechy i tekstury zwykle wyróżniają się, zamiast ładnie się ze sobą mieszać.

Trzecią możliwością jest to, że chociaż ogólna jasność jest taka sama utrzymany na całej płycie, to nie jest ten sam kolor w całym tekście. Jednym z typowych przejawów tego są dyski, które wydają się mieć zielony kontur na zewnątrz.

Jeszcze jedną kwestią, o której należy pamiętać, jest to, że dokładnie ten sam obiektyw często wyświetla więcej niż jeden z nich. W rzeczywistości prawie wszystkie soczewki wykazują wszystkie trzy, w jakimś stopniu. Pierwsze dwa (jasny środek kontra jasne krawędzie) będą zależeć od położenia nieostrego światła w stosunku do punktu ostrości. Jeśli w tle widoczne są jasne krawędzie, na pierwszym planie zazwyczaj będą widoczne jasne centra (i odwrotnie). Niemal wszystkie wykazują przynajmniej minimalny stopień zmiany koloru na całej powierzchni dysku, chociaż w niektórych przypadkach jest to z pewnością znacznie bardziej widoczne niż w innych.

Największym czynnikiem będzie liczba i kształt łopatek przysłony. Więcej ostrzy z gładszymi krawędziami i przejściami oznacza, że ​​otwór jest bardziej okrągły, a tym samym tworzy gładki i zaokrąglony efekt bokeh, który ludzie uważają za pożądany. Przysłona z mniejszą liczbą listków ma zwykle bardziej kanciasty kształt i tworzy bardziej kanciasty efekt bokeh, który ludzie mniej lubią. Zwykle obiektywy z dużą ilością listków przysłony są bardziej profesjonalne, dlatego soczewki profesjonalne mają zwykle lepszy efekt bokeh.

Obiektywy lustrzane, które mają stałą aperturę, mają inny efekt. Ze względu na naturę obiektywu, w przypadku montażu lusterka środkowego, bokeh, mimo że jest okrągły, wygląda jak pączek, a ludzie zwykle nie lubią tego wyglądu. Nie wydaje mi się, żeby to było takie złe, ale dla każdego z nich.

Fakt, że przysłona napędza, pozwala również kształtować efekt bokeh. Utworzenie własnej, ukształtowanej apertury pozwala na ukształtowanie nieostrych świateł na coś innego, na przykład:

Mam większą wersję na Flickr. Zasadniczo zostało to zrobione przy użyciu czarnego papieru z wycięciem na świecę dopasowanym do obiektywu 50 mm, który był szeroko otwarty, tworząc mój otwór do ujęcia świecy z lampkami bożonarodzeniowymi z tyłu.

Otwór jest najważniejszym czynnikiem, ponieważ jego kształt to pociągnięcia pędzla, który maluje obraz, że tak powiem. Widziałem soczewki posiadające od 5 do 15 ostrzy i mogą być zaokrąglone (dobre) lub proste (złe). A w dawnych czasach mogły być źle wyrównane, dając charakterystyczny kształt shuriken takumar. Szeroko otwarte tego nie zobaczysz, ale często trzeba się nieco przymknąć, aby upewnić się, że twarz na portrecie lub owad na zdjęciu makro są w pełni ostre.

Tutaj możesz zobaczyć różnice między 6 a 15 ostrzami:

z: http: //natalispalette.jimdo. com / nowe-i-stare-obiektywy-do-aparatu-yuri-stangrit / porównania-i-recenzje / minolta-md-rokkor-x-85mm-f2-0-vs-jupiter-9-85mm-f2-0 /

Obiektywy Pentax SMC są znane z apertury przypominającej shuriken, spowodowanej niewspółosiowością ostrzy podczas przymykania do F / 4.

po lewej: zatrzymany - tutaj widać kilka „zębów” w pasemkach

po prawej: szeroko rozwarty - tutaj widać aberrację sferyczną w górnej części pasemek.

Drugim czynnikiem renderowania tła jest to, jak dobrze „pociągnięcia pędzla” są ze sobą mieszane. Powyższe przykłady pokazują, że niektóre wersje są dość mocne na krawędziach, które pomimo tego, że są bardzo okrągłe, mogą w rzeczywistości dawać „zajęty” efekt bokeh. Jest to kontrolowane przez sposób obsługi aberracji sferycznej przez obiektyw i może być różny dla obszarów przed i za płaszczyzną ogniskowania. Na przykład Jowisz znany jest z niesamowitego bokeh tła, ale strasznego bokeh na pierwszym planie, dzięki czemu najlepiej nadaje się do portretów, w których osoba jest najbliżej, ale nie jest tak dobry do makro, w którym można skupić się na środku pasma z rozmytymi rzeczami bliżej i Kiedy producenci obiektywów lubią się chwalić, że używają szkła asferycznego, starają się powiedzieć, że są dobrzy w kontrolowaniu aberracji sferycznych.

Efekty sferyczne w centrum uwagi, przed i za fokusem

Nie mogę udzielić konkretnej odpowiedzi, ponieważ faktyczna jakość efektu bokeh zależy prawdopodobnie od konkretnego wzoru optycznego każdego obiektywu, ale jest kilka aspektów, które mogę skomentować.

Po pierwsze, kształt bokeh, jak napisał John, zależy od kształtu przysłony. Im więcej ostrzy i im szersza przysłona, tym bardziej okrągły będzie efekt bokeh.

Ilość efektu bokeh zależy w dużej mierze od wielkości przysłony, która wpływa na głębię ostrości. Jednak w grę wchodzi kilka innych czynników. Na przykład im większa płaszczyzna obrazu (czujnik), tym płytsza głębia ostrości (większy efekt bokeh). Również zbliżenie się do obiektu, a tym samym zminimalizowanie praktycznej głębi ostrości, może znacznie poprawić efekt bokeh.

Wreszcie, faktyczna optyka obiektywu decyduje o jakości bokeh. Może to być od gładkich i maślanych po nerwowe i ruchliwe. Soczewki wyższej jakości są zwykle gładkie i maślane, co jest uważane za idealne, ale jest wiele wyjątków.

* Uwaga, jeśli masz obiektyw z nerwowym efektem bokeh, nadal możesz osiągnąć płynne rezultaty, unikając sytuacji o wysokim kontraście

Myślę, że przynajmniej część różnicy ma związek z liczbą i kształtem listków przysłony.

Na przykład Canon 50 mm f1.8, chociaż dobry wykonawca ma straszny, głośny efekt bokeh, głównie ze względu na fakt, że ma tylko 5 nieokrągłych ostrzy zachwycających. Canon 50 mm f1.4 ma 8 listków przysłony, a efekt bokeh jest dużo gładszy.

Teraz nigdy nie pracowałem z Canonem 50 mm f1.2, ale widziałem porównanie bokeh z dwoma innymi obiektywami wymienionymi powyżej i jest bardzo płynne. Ten obiektyw ma również 8 listków, ale są one zaokrąglone , więc kształt ostrza ma również wpływ na jakość efektu bokeh.

Dla porównania Canon 18- Obiektyw 55mm ma 6 zaokrąglonych ostrzy. Posiadam obiektywy z serii 2 "L", z których 1 ma 7 ostrzy, a pozostałe 8 nieokrągłych ostrzy i oba dają lepszy efekt bokeh niż zestaw z 6 zaokrąglonymi ostrzami, więc wydaje mi się, że więcej ostrzy jest lepsze. Istnieją porównania bokeh dla tych 3 obiektywów stałoogniskowych wymienionych powyżej pod odpowiednimi linkami.