Obiektywy makro i portretowe są generalnie zaprojektowane do robienia dwóch różnych rzeczy, które wymagają różnych cech konstrukcyjnych.

Obiektywy makro są przeznaczone do ustawiania ostrości z bardzo małych odległości i zazwyczaj renderują dość płaskie pole focus. Istnieje kilka bardzo wyspecjalizowanych obiektywów makro, które mogą ustawiać ostrość tylko przy bardzo małych odległościach ogniskowania wymaganych w makrofotografii i nie nadają się do innych rodzajów fotografii. Jednak większość obiektywów makro może również pełnić funkcję obiektywów ogólnego przeznaczenia. Można ich używać do ustawiania ostrości przy bardziej typowych odległościach ustawiania ostrości, a wielu fotografów ma obiektyw makro 90-100 mm, którego używają również do portretów.

Inne obiektywy zaprojektowane specjalnie do portretów często mają bardziej kulisty kształt ich pola ostrości. Jednym z takich obiektywów jest Canon EF 85mm f / 1.2 L II. Zwykle nie mogą ustawić ostrości w pobliżu tak bliskiej odległości, jak obiektyw makro. Istnieją powody, że niektórzy fotografowie wolą robić portrety obiektywem z krzywizną pola.

Krzywizna pola charakterystyczna dla wielu obiektywów specjalnie zaprojektowanych do portretów sprawiłaby, że prawie wszystko oprócz środek kadru jest bardzo rozmyty z powodu bardzo małej głębi ostrości, jeśli jest używany z bardzo małych odległości występujących w fotografii makro.

Z drugiej strony węższy maksymalny otwór przysłony większości obiektywów makro eliminuje opcję szerokiego otworu przysłony bokeh i małej głębi ostrości w porównaniu z wieloma stałymi obiektywami zaprojektowanymi specjalnie do portretów. Elementy korygujące potrzebne do renderowania płaskiego pola ostrości również powodują, że rozmycie nieostre, często nazywane bokeh, jest nieco szorstkie. Obiektywy makro są również generalnie zaprojektowane tak, aby były najostrzejsze przy małych odległościach ogniskowania. Czasami, ale nie zawsze, są one również bardzo ostre przy większych odległościach ogniskowania.

Takie obiektywy makro z bardzo ostrymi parametrami w całym kadrze, nawet przy dłuższych niż minimalne odległości ogniskowania, są doskonałym wyborem, jeśli Twoim celem jest wykonanie możliwie najwyższej jakości zdjęć na płaskich tablicach testowych. Nie zawsze są najlepszym wyborem, jeśli chodzi o uzyskanie cech, których poszukuje wielu portrecistów.

Obiektywy makro to obiektywy o bliskiej ogniskowej. Chociaż większość obiektywów makro może być używana do fotografii, które nie wymagają bliskiego ogniskowania, są one specjalnie zaprojektowane do tej zdolności. Typowy obiektyw 85 mm f1,4 nie będzie przeznaczony do ustawiania ostrości z niewielkich odległości. Podstawowy projekt obiektywu makro ma być dobry do pracy z bardzo bliska, podczas gdy główny cel projektowy obiektywu portretowego jest inny. Na przykład obiektyw makro może nie być zaprojektowany do dobrego rozmycia tła, ale zazwyczaj jest to bardzo ważne w obiektywach portretowych.

Zwykle prawdziwy obiektyw makro umożliwia powiększenie 1: 1 (co oznacza rozmiar obrazu na matryca lub klisza będzie pasować do rzeczywistego rozmiaru obiektu), podczas gdy obiektyw portretowy nie potrzebuje tak ekstremalnego powiększenia.

Tamron 90 mm f2,8 (a dawno temu f2,5) jest prawdopodobnie najbardziej znany z makroobiektywów i zawsze był uważany za dobre soczewki.

O wiele łatwiej jest obiektywnie sklasyfikować obiektyw jako „obiektyw makro” niż „obiektyw portretowy” i prawdopodobnie dlatego niewiele obiektywów lub żaden obiektyw nie zawiera żadnych odniesień do portretu w swojej marce i / lub oznaczeniu. „Makro” najczęściej oznacza, że ​​obiektyw może uzyskać powiększenie 1: 1 - czyli będzie rzutował obiekt tak duży, jak jest w rzeczywistości - na przykład na matrycy APS-C (typowo około 24 x 16 mm), którą można wypełnić wysokość całej ramy z monetą o średnicy 16 mm.

Uwaga - to, co inni mówili, że „obiektyw jest obiektywem makro, jeśli potrafi ogniskować z bliskiej odległości”, jest trochę błędne. Powiększenie jest funkcją ogniskowej i odległości obiektu - więc na przykład Nikon AF-S DX 35 f / 1,8 G i Nikon 105 f / 2,8 VR G mogą ustawić ostrość z odległości około 0,3 m, ale podczas gdy 105 ma 1 : 1 powiększenie, 35 daje tylko około 1: 6 (około 0,16). Jest też AF Micro-Nikkor 200 mm f / 4D ED-IF, który trafia 1: 1 z odległości 0,5 m.

Jest też kilka specjalnych obiektywów makro, takich jak Canon MP-E 65 mm 1-5x Macro - który nie tylko 1: 1, ale może 5: 1.

Niektórzy producenci określają niektóre obiektywy jako „makro”, gdy mogą uzyskać tylko powiększenie 1: 2 lub 1: 3, ale to raczej sztuczka marketingowa mająca na celu oszukanie niezbyt kompetentnych ludzi, zwykle początkujących, do zakupu obiektywu takiego jak 18-200 lub 18-300.

Kontynuując od Michaela i Stevena ... Myślę, że obiektywy makro mają inny (precyzyjny) mechanizm pierścienia ostrości, aby osiągnąć absolutną dokładność podczas fotografowania makro i bardzo małą głębię ostrości, która jest typowa dla odległości zwykle spotykane przy tego typu strzałach. cienki pierścień jest nieco wolniejszy w ustawianiu ostrości w porównaniu z grubym pierścieniem ostrości, powodem jest po prostu to, że masz więcej gwintu do nakręcenia na śrubę!

To jest powód, dla którego niektóre obiektywy makro mają ogranicznik zakresu, funkcję, którą można również znaleźć w niektórych wysokiej klasy teleobiektywach.

Możesz używać obiektywu makro do portretów, chociaż nie fotografuję ludzi często, moje makro daje doskonałe wyniki, ale to mój najdroższy obiektyw… Biorąc to pod uwagę, mój najtańszy obiektyw również daje bardzo dobre rezultaty! Nawet teleobiektyw (zwykle sprzedawany jako / dla dzikich zwierząt) nie musi być używany specjalnie z tego powodu, mój teleobiektyw jest używany do wszystkiego oprócz makro! Zajmuje kilka ładnych zdjęć krajobrazu, efekt spłaszczenia pola jest całkiem niezły. Wreszcie obiektyw szerokokątny, zwykle sprzedawany do krajobrazów, robi dobre zdjęcia samochodów i samolotów w muzeum.

Obiektywy makro również nie muszą być szybkie (duży otwór przysłony). W rzeczywistości podczas fotografowania w trybie makro chcesz mieć mniejszą przysłonę, ponieważ głębia ostrości zawęża się wraz ze spadkiem odległości ogniskowania.

Im dłuższa ogniskowa obiektywów, tym mniejsza będzie potrzebna przysłona, szczególnie fotografujesz trójwymiarowy obiekt (na przykład kwiatek lub samochodzik) i chcesz, aby cały obiekt był ostry.

Dlatego często w latach 50. Zakres -60 mm i 80-90 mm. Idealnie byłoby, gdybyś posiadał obie soczewki i wybierz ten, który najlepiej pasuje do sytuacji.

Celem producenta obiektywu jest zapewnienie wiernego obrazu. Fakty są następujące: nigdy tego nie osiągnięto. Wszystkie soczewki mają szczątkowe aberracje, które nie zostały skorygowane przez konstrukcję soczewki. Istnieje siedem głównych aberracji, które można złagodzić dzięki sprytnemu zastosowaniu materiałów o różnej gęstości. Niektóre elementy soczewki mają moc dodatnią (wypukłe), inne ujemne (wklęsłe), niektóre są zespolone, a niektóre rozstawione w powietrzu. Producent obiektywu optymalizuje obiektyw do zastosowań ogólnych, tak aby był jak najbardziej wolny od aberracji dla obiektów w nieskończoności (∞). Obiektyw makro jest zoptymalizowany do robienia zdjęć z niewielkich odległości i osiąga „jedność” (naturalna wielkość). Dodatkowo makro jest dostrojone do obrazowania obiektów, które są płaskie lub prawie płaskie. Obiektyw portretowy jest zoptymalizowany pod kątem umiarkowanych aberracji podczas fotografowania pobliskich obiektów.