Niekoniecznie.

Matryca APS-C po prostu przycina obraz, który zostałby zarejestrowany na matrycy pełnoklatkowej, więc otrzymujesz to, co uzyskasz, jeśli użyjesz pełnej klatki i wykadrujesz w poście (patrz: Czy mój aparat z czujnikiem przycinania faktycznie zmienia moje obiektywy w dłuższą ogniskową? i Czy współczynnik przycięcia to zła rzecz?)

Ale biorąc pod uwagę pełną -ramka i czujnik kadrowania o tej samej rozdzielczości, powiedzmy 14 MP, przynajmniej z APS-C uzyskasz wynik końcowy 14 MP. Przy pełnej klatce, jeśli przycinasz obraz tak, aby pasował do obrazu APS-C, wyrzucasz piksele i otrzymujesz obraz 6MP.

Czujniki upraw są rzeczywiście używane w przypadku dzikiej przyrody, aby uzyskać większy zasięg bez poświęcania megapikseli. Możesz uzyskać bliższe obrazy bez wydawania dużych pieniędzy. Jasne, możesz przyciąć, ale wtedy wymiary drukowania zostaną zmniejszone. W przypadku wyświetlania w Internecie w rozdzielczości około 72 dpi nie miałoby znaczenia, czy kadrowanie zostało wykonane.

Pamiętaj, że aby uzyskać ten sam obraz, co w przypadku czujnika pełnoklatkowego, musisz zastosować przycięcie. wpływ zarówno na ogniskową , jak i aperturę. Wielu fotografów o tym zapomina i uważa, że ​​ich pełnoklatkowy obiektyw 200 mm f2,8 zamieni się w 300 mm f2,8 na czujniku kadrowania. Właściwie zamiast tego otrzymujesz efekt 300 mm f4.

Zdecydowanie można uzyskać pewne korzyści z używania aparatu z czujnikiem przycięcia, gdy pożądana jest dłuższa ogniskowa. Jest to jeden z powodów, dla których kompaktowe kamery z superzoomem mogą dawać pola widzenia równoważne ogniskowej 1000 mm + w pełnoklatkowym aparacie ze znacznie mniejszym obiektywem, niż byłoby to wymagane do uzyskania tego samego pola widzenia przy użyciu pełnoklatkowego czujnika obrazu.

Jeśli gęstość pikseli jest taka sama w aparacie FF i aparacie APS-C, nie byłoby korzyści (wszystkie inne rzeczy są równe). Ale gęstość pikseli rzadko jest taka sama. Typowa kamera APS-C może mieć czujnik 20 MP, który zapewnia odstęp między pikselami około 4 mikronów. 22-megapikselowy aparat FF ma odstępy między pikselami 6,25 mikrona.

Współczynnik przycięcia określonego czujnika jest oparty na pomiarach liniowych , ale gęstość pikseli mierzy się w liczbie pikseli na obszar . Oznacza to, że liczba pikseli na matrycy FF, które mieszczą się w przestrzeni zajmowanej przez czujnik 1,5X APS-C, nie wynosi 1 / 1,5X, ale 1 / 2,25X całkowitej liczby pikseli czujnika FF. W przypadku naszego typowego aparatu 22 MP FF, jeśli przycinamy obraz 1,5X w pomiarach liniowych, pozostaje nam tylko liczba pikseli nieco poniżej 10 MP. W przypadku kadrowania w celu dopasowania do czujnika 1,6X APS-C będzie to tylko około 8,6 MP.

Jeśli 8-10 MP jest wystarczające dla zamierzonego rozmiaru wyświetlacza, różnica między kadrowaniem będzie bardzo niewielka obraz FF lub za pomocą aparatu APS-C (wszystkie inne rzeczy są równe). Ale jeśli potrzebujesz rozdzielczości większej niż 8-10 MP dla zamierzonego rozmiaru wyświetlacza, zalety korpusu APS-C stają się oczywiste.

Jeśli powiększysz obraz wyświetlany przez obiektyw, na przykład w przypadku telekonwertera, rozproszysz światło i zrezygnujesz z przysłony pod względem liczby f używanej do obliczania ekspozycji. Ale jeśli zwiększysz powiększenie podczas drukowania lub wyświetlania obrazu, nie stracisz żadnej przysłony pod względem ekspozycji. Jednak podczas powiększania obrazu tracisz wydajność w zakresie postrzeganego szumu obrazu. Wyświetlanie tego samego obrazu przy różnych rozmiarach wyświetlania (powiększeniach) wpływa również na głębię ostrości postrzeganą przez widza z tej samej odległości oglądania.

Poza względnymi gęstościami pikseli istnieje również kwestia porównania różnych generacji technologii. Nowszy korpus FF może być lepiej przycięty do powiększenia APS-C w porównaniu do starszego korpusu APS-C. Z drugiej strony, nowszy korpus APS-C może radzić sobie lepiej w porównaniu z przyciętym obrazem ze starszego korpusu FF.

Pamiętaj również, że kiedy przycinasz obraz FF do tego samego powiększenia co APS - Obraz o rozmiarze C, właśnie wyrzuciłeś dodatkowe światło, które zebrał czujnik FF, aby dać mu przewagę jednego stopnia pod względem hałasu.

Nie ma uniwersalnej odpowiedzi. Kamery są różne, mają różne rozdzielczości, rozstaw pikseli i wydajność szumów. Nowszy aparat może przebić większy aparat. Czy większy z nich ma większe piksele, więcej pikseli w tym samym rozstawie, czy coś pomiędzy, co utrudnia ich porównanie?

Możesz też pozwolić sobie na znacznie lepszy obiektyw (lub użyć tylko środkową część, dzięki czemu tańszy obiektyw działa lepiej) z mniejszym czujnikiem. Czy lepsza optyka to większy czy mniejszy efekt niż różnica w szumie?

Porównaj rzeczywiste kamery i sprzęt, który będzie składał się z zestawu , a nie jeden pojedyncza nieruchomość utrzymywana przez wiele kamer różnych marek i poziomów. Kazałem Sony alpha 6000 (przyciąć), aby zrobić lepsze zdjęcie niż Canon 5D (pełny) na identycznym zdjęciu: większy czujnik daje przewagę 1 stopnia przy słabym oświetleniu. Drugi aparat miał swoje zalety. Jeden przystanek dzięki jednej funkcji nie tylko przewyższa wszystko inne, co się dzieje.

Kamery pełnoklatkowe zapewniają lepszą jakość obrazu, zwłaszcza w słabym świetle. Są jednak nieporęczne, ciężkie i drogie. I tak, do pewnego stopnia tracisz zdolność teleobiektywu, ponieważ nie ma współczynnika przycięcia. Będziesz więc potrzebował większego obiektywu na pełnej klatce, aby pokryć to, co straciłeś dzięki aparatowi z czujnikiem przycięcia. Co oczywiście zwiększy wagę. Niektórzy ludzie są gotowi żyć z tym bólem głowy, aby uzyskać najlepsze możliwe obrazy. Ale inni nie. Używanie kamer w prawdziwym życiu w terenie jest zawsze lepszym nauczycielem niż teoretyzowanie na ten temat. Obecnie używam lustrzanki cyfrowej z czujnikiem przycięcia do fotografii przyrodniczej i noszę tylko 2 lekkie obiektywy. Ponieważ waga jest dla mnie problemem, kiedy podróżuję po świecie. Podczas moich podróży korzystałem z wszelkiego rodzaju aparatów i zawsze staram się uzyskać odpowiednią równowagę między wagą, masą i wydajnością.

Większość odpowiedzi tutaj porównuje użycie aparatu z czujnikiem przycięcia z opcją kadrowania w poście. W związku z tym pojawia się pytanie o porównanie liczby megapikseli lub gęstości pikseli, jak omówiono we wszystkich odpowiedziach.

Jednak wszystkie te odpowiedzi nie dotyczą bardzo istotnej kwestii: powiększenia wizjera . Aparaty z czujnikiem przycięcia prawie zawsze mają większe powiększenie wizjera niż aparaty pełnoklatkowe, co jest naturalne, biorąc pod uwagę ich mniejszy matówkę. Jeśli i tak zamierzasz używać tylko APS-C (lub mniejszego) obszaru czujnika, kamera APS-C zapewni Ci lepsze wrażenia w zakresie komponowania strzału w celowniku. Przy pełnej klatce będziesz musiał komponować na niewielkim częściowym obrazie w wizjerze.

Krótkie odpowiedzi to:

1. Jeśli używasz obiektywu FF, użyj korpusu FF. Jeśli używasz obiektywu APS-C, użyj korpusu APS-C.
2. Jeśli chcesz przyciąć obraz FF w poście, aby zbliżyć się, użyj APS-C, w przeciwnym razie FF może być lepszy.

Aparaty pełnoklatkowe zapewniają lepsze wyniki w postaci ostrości i szumów, więc można użyć pełnej klatki i później przyciąć ją w formacie APS-C.

Możesz użyć aparatu APS-C, aby zaoszczędzić znaczną wagę, rozmiar lub pieniądze. Ale jeśli szukasz najlepszej jakości obrazu, zwłaszcza przy słabym oświetleniu, najlepsze kamery FF dadzą Ci większe szanse w porównaniu z APS tej samej generacji.