Zamrożenie ruchu ma więcej wspólnego z czasem trwania światła niż z prędkością migawki. Oczywiście przy ciągłym źródle światła jedynym sposobem na skrócenie jego czasu jest użycie migawki, ale kiedy kontrolujesz światło, to zupełnie inna historia.

Technika, której używam do zamrażania ruch czegoś takiego jak woda wymaga bardzo ciemnego pomieszczenia, długiego (ish) czasu otwarcia migawki i bardzo krótkiego błysku (zwykle poza aparatem). Moja typowa konfiguracja dla kropli wody to:

1. Ciemny pokój, piwnica dobrze się do tego nadaje.
2. 1-sekundowy czas otwarcia migawki przy najniższym ISO (zwykle 100, chociaż moje K -5 spada do 80).
3. Błysk ustawiony na 1/64 lub 1/32 potęgi wskazujący na tło.
4. Radio uruchamia się przyciskiem testowym.
5. Zwolnienie kabla do aparatu.

Następnie wyzwolę migawkę, a następnie ręcznie uruchomię lampę błyskową. To zajmie kilka prób, ale generalnie dzięki takiemu podejściu mogę uzyskać bardzo wysoki wskaźnik sukcesu. Przykładowy wynik końcowy można zobaczyć w moim strumieniu Flickr, a na mojej witrynie mam dużo więcej szczegółów.

Uwaga, myślę, że HSS faktycznie pogarsza sytuację. Użycie HSS powoduje impulsy świetlne, a ponieważ liczy się czas trwania, będziesz mieć kilka czasów nagrywania na swoim obrazie. To nie pomoże.

Myślę, że HSS nie jest do tego właściwym podejściem. (Przeformułuję kilka uwag z wcześniejszych komentarzy. Zrobiłem, że może zasługuję na właściwą odpowiedź.)

Zasadniczo szybkość synchronizacji lampy błyskowej to najkrótszy czas, w którym całość czujnik jest naświetlony przesłoną płaszczyzny ogniskowej (jak w nowoczesnych lustrzankach cyfrowych). Przy dłuższych czasach otwarcia migawki szczelina wykonana między pierwszą a tylną kurtyną migawki przesuwa się w poprzek czujnika, odsłaniając tylko jej część naraz. Zwykle jest to wystarczająco szybkie, aby nie powodować dziwności, ale impuls błyskowy jest jeszcze krótszy. Oznacza to, że bez HSS tylko część kadru odsłonięta podczas błysku lampy będzie odpowiednio oświetlona. Poza tym pasmem zostaniesz niedoświetlony.

Pozostawienie lampy błyskowej na sekundę, jeśli obiekt porusza się bardzo szybko, poruszający się obiekt może w rzeczywistości zostać zniekształcony, ponieważ cała kadr się nie porusza natychmiast. artykuł w Wikipedii na temat czasu otwarcia migawki podaje przykład tego wpływu na łopatki helikoptera.

Tak więc, podczas gdy wysokie czasy otwarcia migawki mogą zamrozić ruch, w przypadku migawki szczelinowej mogą to robić dziwnie. Lepiej jest użyć szybkiego impulsu błysku, aby naświetlić całą klatkę naraz.

HSS działa z krótkimi czasami otwarcia migawki, pulsując bardzo szybko przez dłuższy czas, skutecznie emulując światło ciągłe. (I, co ważne, zmniejsza to dostępną moc. Więcej na ten temat kilka akapitów poniżej.) Jednak w przypadku szybko poruszających się obiektów fakt, że światło HSS nie jest tak naprawdę ciągłe, może , jak wskazuje John Cavan powodują efekt stroboskopu wielokrotnej ekspozycji.

Ale nawet nie biorąc tego pod uwagę, jeśli światło otoczenia nie jest przytłaczające, HSS nie pozwala na skrócenie efektywnego czasu trwania ekspozycji.

Zwykle w przypadku lampy błyskowej czas otwarcia migawki ma tylko nieznaczny wpływ na ekspozycję, ponieważ impuls błysku jest tak krótki i tak jasny w stosunku do światła otoczenia. Jeśli impuls błysku trwa ¹⁄₁₀, ₀₀₀ sekundy, nie ma znaczenia, czy migawka jest otwarta na ¹⁄₃₀0 czy ¹⁄₁₈₀ sekundy wokół tego impulsu - tylko błysk czas trwania będzie miał jakikolwiek zauważalny efekt. (Chyba że światło otoczenia jest bardzo, bardzo silne.)

HSS zmienia to, w zasadzie z powrotem do stanu bez lampy błyskowej. Ponieważ światło jest włączone przez cały czas naświetlania, czas otwarcia migawki określa zarówno zdolność zatrzymywania ruchu, jak i zmniejsza moc dostępną z lampy błyskowej.

Dlaczego więc to wszystko jest ważne?

Przede wszystkim: najkrótszy czas otwarcia migawki w aparacie Canon 1000D to 1/2 sekundy, podczas gdy przy najniższej mocy (bez HSS) błysk lampy 430EX jest około trzy razy krótszy. Canon niestety nie publikuje specyfikacji, ale jest to typowe dla trwałości T.1 tej klasy flesza. (Ponieważ jest to stroma krzywa, trudno jest dokładnie zdecydować, kiedy warto rozpocząć i zakończyć pomiar - T.1 jest najbardziej użytecznym standardem, ale liczby T.5 są zwykle cytowane. Ta styczna to prawdopodobnie całe oddzielne pytanie!)

W każdym razie chodzi o to, że jeśli chcesz zatrzymać ruch na dłużej niż 1/2 sekundy, musisz użyć lampy błyskowej (ze zmniejszoną mocą). Jeśli jest za dużo światła w otoczeniu, żeby to zrobić, utkniesz - ale HSS tak naprawdę nie pomoże.

Pozwól, że pokażę to za pomocą kilku liczb:

Przy normalnym polu widzenia (50 mm-e) Twoja lampa błyskowa ma liczbę przewodnią 34 metry - przyzwoitą moc. Ale samo włączenie HSS zmniejsza tę liczbę do 17. Ponieważ moc błysku jest odniesiona do kwadratu GN, oznacza to, że samo użycie HSS zmniejszyło poziom mocy błysku o dwa stopnie. Zakładając, że przysłona i ISO są już tam, gdzie chcesz, musisz czterokrotnie wydłużyć czas otwarcia migawki. Jest to wyraźnie sprzeczne z celem, jakim jest zatrzymanie ruchu.

Ale jest gorzej! Liczba przewodnia 17 odnosi się tylko do czasu trwania błysku HSS odpowiadającego czasowi otwarcia migawki 1/2. Im szybciej jedziesz, tym więcej i więcej „ciągłego” światła HSS odcina się, zmniejszając moc jeszcze bardziej. Zanim dojdziesz do 1⁄₄₀₀₀ sekundy, zobaczysz liczbę przewodnią wynoszącą około 4! To mniej więcej jedna dziesiąta mocy, jaką można uzyskać, używając wbudowanej wysuwanej lampy błyskowej aparatu i _o tym, co można uzyskać dzięki lampie 430EX przy najniższym ręcznym ustawieniu Ą⁄₆₄ mocy - co znowu daje impuls błyskowy około 3 razy szybszy niż najszybszy czas otwarcia migawki.

Więc: to naprawdę długi sposób na stwierdzenie, że używanie HSS nie działa na twoją korzyść.

Jeśli światło otoczenia jest naprawdę mocne i potrzebujesz światła wypełniającego w połączeniu z krótkim czasem otwarcia migawki, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję, wtedy HSS może być bardzo przydatny.

Używanie dowolnej lustrzanki cyfrowej (lub lustrzanki cyfrowej) nie jest rozwiązaniem w tego typu projektach. Żaden aparat z migawką szczelinową nie wystarczy. Potrzebujesz dowolnego aparatu wykorzystującego migawki liściowe, które można dokładnie zsynchronizować z lampą błyskową przy dużych szybkościach, aby nie uzyskać żadnych geometrycznych zniekształceń płaszczyzny ogniskowej migawki poruszających się obiektów. (Google, aby sprawdzić zniekształcenia migawki płaszczyzny ogniskowej, aby zobaczyć, o czym mówię). W przeciwnym razie nie można dokładnie zmierzyć rozmiarów ani trajektorii.

Oto dobry przykład tego, o czym mówię:

Nie możesz dokładnie zmierzyć szerokości wirnika tego helikoptera, a zwłaszcza jego kształtu. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zauważysz nawet, że śmigło ogonowe ma inną orientację o 90 stopni niż jego własny cień na ziemi. Niestety, aparat z migawką płaszczyzny ogniskowej nie wchodzi w grę, gdy wymagane są precyzyjne pomiary dla dowolnych szybko poruszających się obiektów. Po prostu nie mogą zrobić tego, co jest potrzebne. Nie, jeśli cokolwiek innego niż szybki błysk jest jedynym źródłem światła oświetlającym obiekt w bardzo ciemnym otoczeniu. Fizycznie niemożliwe jest, aby uchwycili dokładny obraz szybko poruszających się obiektów.

Zobacz tę stronę http://chdk.wikia.com/wiki/Samples:_High-Speed_Shutter_%26_Flash- Synchronizacja to niezawodna metoda, dzięki której każdy może rejestrować ekspozycje tak krótkie jak 1/60 000 sekundy w każdych warunkach oświetleniowych, nawet w jasnym świetle słonecznym, z ponad 60 modelami łatwo dostępnych i stosunkowo niedrogich aparatów. Nie jest wymagana dodatkowa szybka lampa błyskowa. Po prostu użyj wbudowanej lampy błyskowej w dowolnym modelu aparatu. Warto również zauważyć, że drogie szybkie lampy błyskowe specjalnego przeznaczenia zwykle nie mają czasu trwania błysku znacznie krótszego niż 1/20 000 sekundy.

Co zaskakujące, jedna osoba zgłosiła nawet uzyskanie ekspozycji. prędkość tak duża, jak 1/224 000 sekundy z jednym modelem aparatu i układem zewnętrznej lampy błyskowej, jak wspomniano na tej stronie http://chdk.wikia.com/wiki/CameraFeatures (pod notacją 5 .)

Teraz, gdy Twoje przykładowe zdjęcie jest już widoczne, myślę, że problemem może być zbyt mała głębia ostrości. Twoje „duchowe” krople wyglądają, jakby były punktowymi źródłami światła z odbić sprayu w nieostrym obszarze. Jeśli przymkniesz soczewkę, możesz to zmniejszyć / uniknąć.

Być może będziesz musiał zwiększyć swoje ISO, aby przezwyciężyć przymykanie.

Wspomniałeś, że chcesz zmierzyć rozmiar cząstek. To nie lada wyzwanie!

1. Klasyczne sposoby określania wielkości cząstek polegają na rozdzielaniu cząstek bardziej bezpośrednio, tj. Uzyskaniu najwyższej rozdzielczości w płaszczyźnie dyszy i strumienia lub figurze znaleźć sposób na kontrolowanie jasności na tej płaszczyźnie i powiązanie jasności z rozmiarem przy użyciu pewnych założeń, takich jak kuliste cząstki. Istnieją również metody dyfrakcyjne, ale wygląda na to, że zdecydowałeś się na fotografię bezpośrednią. Musisz również skalibrować to podejście - możesz spróbować uzyskać standardowe proszki NIST o bardzo dobrze określonych rozkładach cząstek.

2. Coś, co może pomóc, to oświetlić i sfotografować zdefiniowany płaszczyzna pomiarowa. Jednym ze sposobów jest użycie lampy błyskowej nie z tego samego miejsca co soczewka, ale blaszki świetlnej z boku, często wytwarzanej przy użyciu lasera i soczewki cylindrycznej lub reflektora i soczewki fresnela. Aby zapoznać się z przykładem na dużą skalę, zobacz https://cse.umn.edu/news-release/new-study-uses-blizzard-to-measure-wind-turbine-airflow/. W twoim przypadku możesz umieścić płaszczyznę arkusza równolegle do osi strumienia lub prostopadle i spróbować wykonać tam obraz - ale pamiętaj o tłumieniu cząstek na zewnątrz arkusza.

3. Możesz pulsować arkusz światła, aby zatrzymać ruch i zachować stosunkowo długą ekspozycję, aby ułatwić synchronizację migawki i światła. Uważaj jednak, ponieważ długa ekspozycja nasyci detektory i utrudni powiązanie jasności z rozmiarem; w końcu nie będziesz w stanie powiedzieć, ile z twoich cząstek ma określony rozmiar.

4. jeśli naprawdę potrzebujesz rozkładu rozmiarów, być może będziesz musiał pomyśleć o przekształceniu tego sprayu w pojedynczy strumień kropelek. Aby wytworzyć pojedynczy strumień, który przechodzi przez czujnik CCD, należałoby pomyśleć o takich rzeczach, jak komory osadcze, dysze powietrza i pompy próżniowe.

Nie byłem pewien co do Twojej aplikacji. Jeśli jest to związane z nauką lub pracą, możesz być zainteresowany badaniami prowadzonymi w tej dziedzinie w zakresie farmaceutyków, druku 3D, malowania i wielu innych zastosowań. Szybkie wyszukiwanie hasła „charakterystyka wielkości strumienia kropli” pomogło mi znaleźć ten artykuł, a są tam inne odniesienia, które mogą pomóc.