Większość zdjęć wykonuję w trybie priorytetu przysłony, ponieważ lubię mieć kontrolę nad głębią ostrości. Drugim najczęściej stosowanym trybem jest ręczny, który zapewnia pełną kontrolę, a następnie tryb priorytetu migawki w kilku przypadkach, gdy chcę uzyskać określony efekt w oparciu o czas otwarcia migawki (zwykle niektóre zdjęcia panoramiczne z rozmyciem w ruchu). Nierzadko też w takich ujęciach trzymam się priorytetu przysłony, ustawiając tylko mniejszą przysłonę, co prowadzi do pożądanego czasu otwarcia migawki.

Wszystkie moje ważne zdjęcia są kręcone w trybie ręcznym (M), ponieważ albo robię zdjęcia w bardzo trudnych warunkach oświetleniowych, gdzie kamera nie może odczytać w moich myślach, którą część obrazu chcę odpowiednio naświetlić (pomyśl o osobie w miejscu ciemna scena) lub używam zdalnej lampy błyskowej, gdzie tryby automatyczne nie działają, ponieważ moje piloty nie obsługują TTL.

Jeśli robię proste, szybkie zdjęcie czegoś na twitpic lub facebook, najczęściej używam Av , czasami P - zależy od tego, który tryb automatyczny najpierw skrzyżuje moje palce.

Najważniejsza rzecz podczas robienia zdjęć w (M): światło będzie spójne od zdjęcia do zdjęcia. W trybach automatycznych będzie się to zmieniać w zależności od kadrowania lub poruszającego się w kadrze obiektu.

Moim domyślnym ustawieniem jest Program (P), z kilku powodów:

• Chcę robić zdjęcia w formacie RAW (niemożliwe w trybach automatycznych / wstępnie ustawionych na moim Canonie)
• I chcę zdecydować, kiedy użyć mojej lampy błyskowej (również nie jest łatwo konfigurowalne w trybie automatycznym / wstępnym)
• Zwykle chcę używać głównie ustawień automatycznych.

Często przełączam się na migawkę -Priorytet przy korzystaniu z teleobiektywu lub robienia zdjęć lub Priorytet przysłony podczas robienia portretów lub makro.

To zależy od tego, ile czasu masz na przygotowanie strzału. Domyślnie zostawiłbym aparat w trybie Program, aby uchwycić ujęcia, w których nie mam czasu na modyfikowanie żadnych ustawień.

Jeśli mam trochę więcej czasu, wybrałbym jeden z trybów sceny, jak większość aparaty całkiem nieźle sobie radzą np tryb krajobrazu powinien dać systemowi AF przewagę w ustawianiu ostrości w oddali, preferując małą przysłonę, ale nie kosztem czasu otwarcia migawki, który jest zbyt długi, aby wyeliminować rozmycie z ręki.

Jeśli mam trochę czasu aby ustawić ujęcie, wybiorę priorytet przysłony lub czasu otwarcia migawki w zależności od sytuacji i czasu pozwalającego na użycie kompensacji ekspozycji na podstawie informacji histogramu, aby uzyskać pożądane zdjęcie.

Podczas korzystania z zewnętrznej lampy błyskowej I użyje priorytetu przysłony do kontrolowania balansu światła otoczenia / błysku.

Tylko w warunkach bardzo słabego oświetlenia (gdzie kompensacja ekspozycji nie ma wystarczającego zasięgu i miernik się myli) będę używać trybu ręcznego.

Jeśli aparat ma dobry tryb auto-iso (którego większość nie ma, ograniczają maksymalne ISO w niektórych trybach, takich jak ręczny, do nawet 400), wolę fotografować w trybie ręcznym, aby móc kontrolować głębia ostrości (przez przysłonę) i czas otwarcia migawki (aby wyeliminować lub zabezpieczyć rozmycie ruchu - w zależności od scenariusza). Jednak w przypadku większości aparatów najlepszym rozwiązaniem będzie użycie priorytetu przysłony w większości scenariuszy, ale należy zachować ostrożność, ponieważ aparat może zbyt agresywnie skracać czas otwarcia migawki do niedopuszczalnych poziomów, dlatego może być konieczne ręczne dostosowanie czułości ISO lub pójście na kompromis z przysłony, aby uzyskać pożądane rezultaty.

Przez większość czasu korzystałem z trybu priorytetu przysłony (AV) w moim aparacie Canon. Daje mi kontrolę nad głębią ostrości i ostrością / wyrazistością moich zdjęć. Jednak odkąd dostałem kilka filtrów ND / NDGrad, częściej korzystałem z trybu ręcznego. Miernik w aparacie nie wydaje się być tak dokładny przy włączonych filtrach ND, a nawet polaryzatorach, więc zauważyłem potrzebę ręcznej regulacji migawki, gdy jej używam. Zwykle zaczynam od AV bez filtra, mierzę jasne światła i ciemne odcienie, aby określić mój zakres kontrastu, mierzę, gdzie chcę ustawić ostrość, dodam niezbędne filtry, ponownie mierzę, a następnie przełączam się na ręczny i dostosowuję migawkę przez 1/3 - 2/3 zatrzymania + wartości zatrzymania filtra (-ów) i oddaj strzał.

Priorytet migawki w przypadku zdjęć, w których chcę kontrolować stopień zamrożenia lub rozmycia akcji (panoramowanie). Kiedyś obejmowało to drżenie ręki w aparatach ze słabszym Auto-ISO, ale Pentax (nie jestem pewien, czy inne marki poszły w jego ślady) Auto-ISO ma na celu ustawienie czasu otwarcia migawki zależnego od aktualnej ogniskowej, więc funkcja została przeniesiona do:

Priorytet przysłony do kontrolowania głębi ostrości (lub ostrości MTF).

Tryb ręczny do sterowania ruchem i głębią ostrości.

Zwykle trzymam się trybu priorytetu przysłony (Av), ponieważ daje mi on kontrolę nad głębią ostrości.

Domyślnie mam aparat na P i przełączam się na priorytet przysłony, gdy zależy mi na głębi ostrości. Kiedy przebywam w środowisku o stałym świetle (na przykład podczas wydarzeń oświetlonych lampami teatralnymi lub ciemnymi miejscami, w których najczęściej używam lampy błyskowej), przełączam się na tryb ręczny, głównie w celu wyeliminowania niespodzianek.

Powodem jest to, że są razy, kiedy chcę tylko zrobić zdjęcie i nie obchodzą mnie ustawienia przysłony.

Z Pentaxem mam opcję TAv, która jest priorytetem migawki / przysłony, więc wybieram migawkę do sterowania ruchem i przysłonę do głębi ostrości, a aparat wybiera ISO w ustawionym przeze mnie zakresie. Bardzo przydatny tryb, w którym zwykle mam ustawioną kamerę podczas fotografowania na zewnątrz.

W przypadku rzeczy w pomieszczeniach zwykle przełączam się na tryb ręczny, ponieważ często wykonuję takie rzeczy, jak praca z makrami i chcę dokładniejszej kontroli nad wszystkimi elementami.